مهم ترین شهرهای جدید دنیا

اینچئون،کره جنوبی

اینچئون از شهرهای جدید دنیا به حساب می آید.این شهر تنها چند کیلومتر با مرزهای کشور کره جنوبی فاصله دارد و با جمعیت سه میلیون نفر، سومین شهر بزرگ این کشور به شمار می رود. در سال ۱۹۹۴، دولت مردان آینده نگر این کشور در اقدامی شجاعانه تصمیم گرفتند با خشک کردن دریا و امتداد شهر از سمت ساحل، بزرگ ترین شهر صنعتی دنیا را احداث کنند. تکمیل این شهر تا سال ۲۰۲۰ طول خواهدکشید.

ملک عبدالله،عربستان سعودی

نه تنها ۵۰ سال پیش، بلکه حتی امروز هم این شهر به سختی وجود دارد. پادشاه عربستان، رویایی باشکوه برای ساخت شهری متعلق به آینده در کرانه دریای سرخ دارد. دقیقا مشخص نیست چندنفر هم اکنون در این شهر زندگی می کنند؛ اما بودجه ساخت این شهر دو میلیون نفری، حدود ۱۰۰میلیارد دلار تخمین زده شده است.

ایلکالوت،کانادا

در سال ۱۹۷۱، خلیج فروبیشر با ۲۰۰۰ نفر جمعیت، رسما به عنوان مستعمره مسکونی قلمرو نورث وسترن کانادا اعلام شد. اما بومیان اینوئیت که قلمرو خود را می خواستند. در سال ۱۹۹۹ تحت عنوان قلمرو نوناووت از این قلمرو مستقل شدند.

دو سال بعد، ایکالوت رسما به عنوان یک شهر و مرکز این قلمرو برگزیده شد. با وجود جمعیت اندک، ایکالوت بر قلمرویی۲ میلیون کیلومتر مربعی حکومت می کند که از کل ایالت آلاسکا آمریکا نیز بزرگتر است.

ساندوپینگ،چین

تا سال ۱۹۸۴، مناطق اطراف ساندوپینگ تحت عنوان روستای هوانگ نیوپو شناخته می شدند. دولت چین این شهر را برای اقامت ۴۰ هزار کارگری احداث کرد که در ساخت سد سه گلوگاه (THREE GORGES)، بزرگ ترین نیروگاه برق جهان، مشغول بودند. با توجه به حضور شهر ۳۰ میلیون نفری چونگ کینگ در چند کیلومتری منطقه، دولت چین رسما شهر جدیدی را برای ساخت این سد احداث کرد.

پوتراجایا،مالزی

با جمعیتی بالغ بر ۱٫۵ میلیون نفر، کوالالامپور پایتخت رسمی مالزی به شمار می رود. اما به دلیل ازدحام بیش از حد جمعیت، دولتمردان مالزیایی احساس نیاز کردند که باید شهری جداگانه به عنوان مرکز اداری کشور داشته باشند. شهر جدید «پوتراجایا» در سال ۱۹۹۵ و در فاصله حدود ۱۵ دقیقه ای از کوالالامپور ساخته شد، که اکنون حدود ۶۵ هزار نفر جمعیت دارد.

آستانه،قزاقزستان

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، قزاقستان از خاکستر آن برخاست. به لطف درآمد نفت، تنها چهار سال طول کشید تا دولتمردان این کشور تصمیم بگیرند از کلانشهر «آلماتی» به شهر تاریخی «سلینوگراد» کوچ کنند؛ شهری که اکنون «آستانه» نامیده می شود. از زمانی که آستانه به پایتختی قزاقستان برگزیده شد، جمعیت آن از ۲۵۰ هزار نفر به ۷۰۰ هزار نفر افزایش و چشم انداز خاکستری دل مرده شهر به کلانشهری مدرن تغییر یافت.

آبوجا،نیجریه

کشور نیجریه در سال ۱۹۶۰ از انگلستان استقلال یافت و طی دهه پس از آن، جنگ داخلی این کشور را به ستوه آورد. در دهه ۱۹۷۰، مردم نیجریه به این نتیجه رسیدند که کشور به پایتخت جدیدی نیاز دارد که از هرگونه تاریخچه خونریزی پاک باشد. به این ترتیب، ساخت «آبوجا» به عنوان پایتخت جدید آغاز و در سال ۱۹۹۱ تکمیل شد. طی ۲۰ سال، جمعیت این شهر به حدود یک میلیون نفر رسیده است.

دوحه،قطر

پس از استقلال قطر از انگلستان در سال ۱۹۷۱، درآمد عظیم نفت و گاز هرگونه بلندپروازی را برای دولتمردان این کشور امکان پذیر کرد. دوحه در سال ۱۹۶۳ نخستین شهرداری خود را تاسیس کرد و از آن زمان تاکنون، با رشدی خیره کننده جمعیتش به یک میلیون نفر رسیده است.

بمبئی نو،هندوستان

رشد بی رویه شهر بمبئی باعث شد در سال ۱۹۷۲، جمعیت آن به ۱۲ میلیون نفر برسد و عملا دیگر فضایی برای توسعه فیزیکی باقی نماند. به همین دلیل، بمبئی نو (NAVIMUMBA) به عنوان بزرگ ترین شهر برنامه ریزی شده جهان و در کنار کلانشهر بمبئی توسعه یافت. طی مدت ۴۰ سال و با هدف تمرکززدایی از بمبئی، جمعیت شهر به طور نمایی افزایش یافت و هم اکنون سکونتگاه حدود ۲ میلیون نفر است.

دبی،امارات متحده عربی

همانند قطر، دوبی| دبی نیز در سال ۱۹۷۱ از انگلستان استقلال یافت و با شش امیرنشین دیگر، کشور امارات متحده عربی را شکل دادند. کشف نفت در منطقه و درآمد سرشار آن، چشم انداز جغرافیایی منطقه را به کلی دگرگون کرد. تنها طی ۴۰ سال، جمعیت شهر از چند هزار نفر به بیش از ۱٫۵ میلیون نفر رسید. طی ۱۵ سال گذشته، با ساخت جزایر مصنوعی و استحصال زمین از دریا، رشد شهر به طور پیوسته ادامه داشته است.